معنی استناصه استناصه(مُ / مِ اَ) سپس ماندن، پیش آمدن به چیزی و تعرض کردن. (منتهی الارب) : استنجث للشی ٔ، تصدی له. (اقرب الموارد) ، در پی چیزی رفتن. (از منتهی الارب) لغت نامه دهخدا
