بیمزه شمردن. (منتهی الارب). ناخوش آمدن چیزی. (زوزنی). ناخوش و بدمزه شمردن. بدطعم شمردن. ناخوش داشتن. ناخوش شمردن چیزی. (تاج المصادر بیهقی) ، استتباع، هو المدح بشی ٔ علی وجه یستتبع المدح بشی ٔ آخر. (تعریفات جرجانی). استتباع، هو مصدر من باب الاستفعال و هو عند اهل البدیع من المحسنات المعنویه. و یسمّی بالمدح الموجه ایضاً. کما فی مجمع الصنایع و هو المدح بشی ٔ علی وجه یستتبع المدح بشی ٔ آخر، کقول ابی الطیب، شعر: نهبت من الاعمار ما لو حویته لهنّئت الدنیا بانّک خالد. مدحه بالنهایه فی الشجاعه اذاکثر قتلاه بحیث لو ورث اعمارهم لخلد فی الدنیا علی وجه یستتبعمدحه بکونه سبباً لصلاح الدنیا و نظامها حیث جعل الدنیا مهناه لخلوده. و لامعنی لتهنئه احد لشی ٔ لافائده له فیه. کذا فی المطول. (کشاف اصطلاحات الفنون). به اصطلاح شعرا نوعی از صنایع شعری است که آنرا مدح موجه نیز خوانند و آن ستودن ممدوح است بمدحی که منتج مدح دیگر باشد. مثال: شاعر گوید: آن کند کوشش تو بر اعدا که کند بخشش تو بر دریا. ز رشک ساعدش در خون نشسته ید بیضا برنگ پنجۀ گل. مفید بلخی (آنندراج)
