کوهی است در بادیه که ذکر او در کلام عرب بسیار آید. نابغه گوید: عفی ذوحسی ً من فرتنی فالفوارع فشطّا أریک فالتّلاع الدّوافع. و ابوعبیده در شرح بیت گوید: اریک وادیی است و ذوحسی ً دربلاد بنی مرّه باشد و در موضع دیگر گوید: اریک جنب نقره است و آن دو اریک است: اسود و احمر که دو کوهند و دیگری گوید اریک کوهی است نزدیک معدن نقره، بخشی از آن محارب و بخش دیگر بنی صادر بنی سلیم راست و آن یکی از خیالات (؟) است که دارای نقره است و بعضی گفته اند اریک بضم اول و فتح ثانی مصغر است (از ابن الاعرابی). شاعری از بنی مره در وصف ناقه گوید: اذا اقبلت قلت مشحونه أطاع لهاالریح قلعاً جفولاً فمرّت بذی خشب غدوهً و جازت فویق اریک اصیلا تخبّط باللیل حزّانه کخبط القوی ّ العزیز الذلیلا. و قول جابر بن حنی ّ التغلبی دال است بر آنکه اریک کوهی است: تصعّد فی بطحاء عرق کأنها ترقّی الی أعلا أریک بسلّم. (معجم البلدان) ، مکان. (منتهی الارب)
