اه. آه. صوتی است نمودن نفرت و کراهت را. و شعوری بنقل از شرفنامه و برهان و مؤید الفضلاء معنی تحسین و آفرین نیز بدو داده است و اخ اخ را بمعنی بخ بخ گرفته لکن در زبان فارسی حاضر و همچنین در ادبیات قدیم باینمعنی دیده نشده است و باز در لغت نامه ها بمعنی ترحم و تأسف آورده اند و شنیده نشده است: زهری که او چشاند چه جای اخ که بخ بخ تیغی که او گذارد چه جای اه که به به. ؟ بیک وخ وخ که من کردم بصد اخ اخ نمی ارزد. ؟
