احمد بن عبدالعزیز بن هشام بن خلف بن غزوان، ادیب نحوی لغوی عروضی قاری کاتب منشی بلیغ شاعر، مکنی به ابوالعباس و معروف به ابن هشام و ابن خلف، از اکابر قرّاء و اساتید نحو بوده و در عروض وحل معما دستی توانا داشته است و سه ارجوزه در خط و قرائت و نحو و شرح شواهد ایضاح ابوعلی فارسی در نحو از تألیفات و آثار قلمی او بوده و از اشعار اوست: الحمد ﷲ علی ما اری کاننی فی زمنی حالم یسود اقوام علی جهلهم ولایسود الماجد العالم. و وفاتش بعد از سال پانصد و پنجاه و سیم هجرت و سالش نامعلوم است. (ریحانه الادب ج 3 ص 330 و ج 6 ص 199). و رجوع به ابوالعباس احمد بن عبدالعزیز بن هشام شود
