احمد بن عمران، از مردم صاغان، معلم قرآن بود بر طرف سکۀ عماره و از ابوبکر طوسی نوشت، معدنی گوید وی عم ابی علی صاغانی حنفی، از مردم صغانیان است، او را در هر جنس از حدیث تصانیفی است، در نیشابور حدیث شنید و در خراسان و بغداد حدیث گفت، از سید ابوالحسن محمد بن حسین علوی و محمد بن محمد بن عدوس (عبدوس ؟) حیری و عبدالرحمن بن ابراهیم بن محمد بن یحیی الزکی و محمد بن محمد بن حامد قطان و حسین بن محمد بن علی سیوری و جز آنان حدیث شنید و ازوی ابوبکر احمد بن علی بن ثابت خطیب حافظ و قاضی ابوالمظفر منصور بن محمد بن احمد بسطامی بلخی حدیث شنید، خطیب ذکر وی را در تاریخ بغداد آورده و گوید او بعزم سفر حج پس از سال 420 هجری قمری به بغداد شد و حدیث گفت و ما از وی حدیث نوشتیم، (الانساب سمعانی ص 347)
