ابن یحیی بن سهل بن السدی الطائی المنبجی الشاهد المقری ٔ النحوی الأطروش، مکنی به ابوالحسن. ابن عساکر ذکر او در تاریخ دمشق آورده است. و او در جامع وکیل بود و در سال 615 ه. ق. درگذشته است و از ابوعبدالله بن مروان و ابوالعباس احمد بن فارس ادیب منبجی و ابوالحسن نظیف بن عبدالله المقری و غیر آنان روایت کند و او از اخبار ابوعبدالله بن خالویۀ نحوی حفظ می کرد و ثقه بود. ابن عساکر گوید: ابن الأکفانی از ابن الکتانی و او از احمد بن یحیی بن سهل منبجی و او از ابوالعباس احمد بن فارس و او از ابن طباطبا قطعۀ ذیل ابن طباطبا را روایت کنند: حسود مریض القلب یخفی انینه و یضحی کئیب البال منی حزینه یلوم علی ان رحت للعلم طالباً اقلّب من کل ّ الرواه فنونه و اختار ابکار الکلام و عونه و احفظ مما استفید عیونه و یزعم ان ّ العلم لایجلب الغنی و یحسن بالجهل الذمیم ظنونه فیا لائمی دعنی اغالی بقیمتی فقیمه کل ّ الناس ما یحسنونه
