ابن حسین بن احمد بن معالی بن منصور بن علی خباز اربلی موصلی ضریر مکنی به ابوالعباس نحوی و ملقب بشمس الدین. مشهور به ابن خباز. وفات او بسال 637 یا 639 هجری قمری در موصل بود. وی استادی بارع در نحو، و در لغت و عروض و فرائض علامۀ زمان خویش بود و او را مصنفات سودمند است. و از جمله: کتاب النهایه درنحو. کتاب شرح الفیۀ ابن معطی و آن موسوم است به الغره المخفیه فی شرح الدره الالفیه. و شرح مقدمۀ جزولیۀ جزولی. شرح میزان ابن انباری. و النظم الفرید فی نثرالنقید. و شرح اللمع. رجوع به ص 143 ج 1 و ص 622 ج 2 کشف الظنون چ 1 استانبول و ص 85 روضات الجنات شود
