ادات خطاب است که به آخر کلمه پیوندد. تو: بودنت در خاک باشد بآفدم همچنان کز خاک بد انبودنت. رودکی. عالمت غافل است و تو غافل خفته را خفته کی کند بیدار. سنائی. ملک یوسف ای حاتم طی غلامت ملوک جهان جمله در اهتمامت. انوری. ای نور چشم من سخنی هست گوش کن تا ساغرت پراست بنوشان و نوش کن. حافظ. حافظ نه غلامیست که از خواجه گریزد صلحی کن و بازآ که خرابم ز عتابت. حافظ. زلفت بجادوئی ببرد هر کجا دلیست و آنگاه بچشم و ابروی نامهربان دهد هندو ندیده ام که چو ترکان جنگجوی هرچ افتدش بدست بتیر و کمان دهد. ؟
