ابن عبدالله ترمذی، مکنی به ابی عبدالله. وی ساکن بغداد بود، و از مالک و حمادبن یحیی الابح و عبدالوارث بن سعید و عبثربن قاسم و شریک بن عبدالله و جعفر بن سلیمان و فرج بن فضاله وابی نضر یحیی بن کثیر و یحیی بن زکریا بن ابی زائده و عمر بن هارون بلخی و محمد بن محمد فضیل بن غزوان و معاذ بن معاذ عنبری روایت کند. و از وی محمد بن اسحاق صاغانی و عباس بن محمد دوری و احمد بن زیاد سمسار و ابوبکر بن ابی الدنیا و عبدالله بن احمد بن حنبل و صالح بن محمد جزره و ابوزرعه و ابوحاتم رازیان روایت کنند. وی بسال 231 هجری قمری درگذشت. (تاریخ بغداد ج 9 صص 315- 316). عسقلانی گوید: ابن حبان در کتاب ثقات وی را ستوده است. و او جز صالح بن محمد ترمذی مذموم است و ابوعون راقصیده ای است که در آن صالح بن محمد را قدح و صالح بن عبدالله را مدح گفته است. (لسان المیزان ج 3 ص 176)
