ابن حسن بن صاعد، مکنی به ابی العلاء ومعروف به زعیم الدوله. ابن عساکر گوید: وی شاعری بسیارشعر بود و بر نظم و نثر مقتدر و دارای معانی و الفاظ نیکو لیکن علم وی در عروض و نحو به پایۀ شعر وی نبود. وی به دمشق رفت و مقرب سلطان و ملابس دیوان شد و مخترعاتی غریب پدید آورد که از جملۀ آن میحان (؟) است که سنگهای بزرگ برمی داشت، و قلمی آهنین بساخت که پر از مرکب میکرد و نزدیک به یک ماه بکار میبرد و چیزهای دیگر از این قبیل نیز بکرد. صاعد شرف الدوله مسلم بن قریش را در قابوسیه فلکی ساخت که در آن ستارگان و امثال آن بود. از شعر اوست درباره شرف الدوله: علی مثلها من محضرات المراتب اخذت علی الطلاب سبل المطالب فامهرتها عزماً اذاما انتضیته مضی حیث لاتمضی شفار القواضب. (ابن عساکر ج 6 ص 360)
