ابن طاهر بن یوسف بن حسن خویی، مکنی به ابویعقوب و معروف به خویی. از مردم خوی آذربایجان و ادیب بود و شعر نیکو می سرود. در قصبۀ نوقان طوس سکونت کرد و دستیار حاکم آنجا شد و دارای صفات پسندیده گردید. سمعانی صاحب الانساب با او در آن آبادی ملاقات و قطعاتی از اشعار او را یادداشت کرده و گفته است که به گمانم او در سال 549 هجری قمری در وقعۀ عرب در طوس یا پیش از آن کشته شد. از آثار اوست: 1- شرح سقطالزند ابوالعلاء معری. 2- فرائدالخرائد. 3- تنزیه القرآن الشریف عن وصمه اللحن و التحریف.
