عبدالله بن محمد بن الحنفیه. از تابعین است و فرقۀ هاشمیه قایلین به امامت محمد بن الحنفیه و فرزند او ابوهاشم بدو منسوبند. ابن اثیر در کامل در حوادث سال 100 هجری قمری گوید: ابوهاشم عبدالله بن محمد بن الحنفیه بشام نزد سلیمان بن عبدالملک رفت و در آنجا درک صحبت محمد بن علی کرد و سپس نزد سلیمان شد و سلیمان او را اکرام و قضاء حوائج وی کرد و برعلم و فصاحت او حسد برد و بترسید و کس گماشت تا او را در شیر زهر دادند و ابوهاشم آنگاه که احساس شر کرد بحمیمه از ارض شراه شد و محمد بدانجا بود وبر او فرود آمد و گفت این امر به اولاد او رسد و ابوهاشم آنگاه که شیعیان وی از مردم خراسان و عراق با وی تردد داشتند بدیشان گفته بود که امر امامت در اولادمحمد بن علی خواهد بود و وصیت کرده بود که پس از وی بدو رجوع کنند چون ابوهاشم درگذشت نزد محمد رفتند و با وی بیعت کردند. رجوع به کیسانیّه شود. و گویند آنگاه که ابوهاشم بحمیمه نزد محمد بن علی بن عبدالله بن عباس رفت صحیفۀ علویه را که آنرا ((صحیفۀ زرد)) گفتندی و او از پدر و پدر وی از والد بزرگوار خویش علی بن ابیطالب میراث داشت و حوادث عالم تا روز قیامت در آن نوشته بود بمحمد بن علی بن عباس تسلیم کرد و در همان روز وفات یافت. و صاحب حبیب السیر سال وفات وی را 98 هجری قمری گفته است. رجوع به حبط 1 ص 257 و 258 شود
