ابن مروان مؤدب، مکنی به ابومسهر. وی از اهل رمله از علمای لغت است و بروزگار متوکل عباسی میزیست و او گفته است: غیث و لیث فغیث حین تسأله عرفاً و لیث لدی الهیجاء ضرغام یحیا الأنام به فی الجدب ان قحطوا جوداً و یشقی به یوم الوغی الهام حالان ضدّان مجموعان فیه فما ینفک ّ بینهما بوسی و انعامی کالمزن یجتمع الحارات فیه معاً ماء ونار و ارهام و اضرام. (معجم الأدباء ج 2 ص 115)
