عبدالملک بن غصن الخشنی، مکنی به ابومروان، فاضل اندلسی. صاحب شعر و نثر بود. وی از وادی الحجاره برخاست و مأمون بن ذی النون صاحب طلیطله او را از کار برکنار کرد و بحبس انداخت و خشنی در زندان کتاب ’السجن و المسجون و الحزن و المحزون’ را نوشت و در این کتاب هزار بیت از اشعار خود را درج کرد و نیز رساله ای نوشت و آنرا ’السر المکنون فی عیون الاخبار و تسلیهالمحزون’ نام کرده. بعد از آزادی از زندان در غرناطه درگذشت
