ابومحمد محمود بن خداش طالقانی. وی در بغداد سکونت داشت و از یزید بن هارون و عبدالله بن مبارک و فضیل بن عیاض و ابن عیینه و نصر بن شمیل و وکیع بن جراح حدیث استماع کرده و ابراهیم حربی وحسن بن علی معمری و قاسم بن زکریا و ابویعلی موصلی و ابوالقاسم بغوی و یحیی بن محمد بن صاعد و محمد بن ابراهیم فیروز و ابوعبدالله محاملی و غیره از وی روایت دارند. وی در شعبان سال 250 هجری قمری بسن 90 سالگی درگذشت. و یعقوب دورقی گوید: هنگامی که محمود بن خداش جان سپرد من در زمرۀ کسانی بودم که در کفن و دفن او شرکت جستم و پس از آن وی را بخواب دیدم و گفتم: ای ابومحمد با تو چگونه رفتار شد؟ گفت: من و همه پیروانم رابیامرزیدند. گفتم من نیز از پیروان تو بودم ؟ سپس پوستی از آستین خویش برآورد که بر آن نوشته بود یعقوب بن ابراهیم بن کثیر. (از انساب سمعانی برگ 363 ’ب’)
