علم الدین شاتانی. حسن بن سعید بن عبدالله بن بندار بن ابراهیم. فقیه و شاعر از مردم دیار بکر بود و بموصل اقامت گزید و با جنبۀ فقاهت فن شاعری بر او غلبه داشت و گاه به بغداد میشد و وزیر ابوالمظفر بن هبیره در اکرام او چیزی فرونمی گذاشت. مولد وی به سال 510 و وفات در شعبان سال 599 هجری قمری بموصل بودو عماد کاتب در خریده و ابن الدبیسی در ذیل ذکر او کرده و ثنای وی گفته اند و اشعاری از وی آورده اند و ازجمله قصیده ای در مدح صلاح الدین که اول آن این است: اری النصر معقودا برایتک الصفرا فسروا ملک الدنیا فانت بها احری یمینک فیها الیمن و الیسر فی الیسری فبشری لمن یرجو الندی منهما بشری
