حسن بن محمد بن صباح زعفرانی فقیه. از اصحاب محمد بن ادریس شافعی است. ابن خلّکان گوید: او در فقه و حدیث براعت یافت و درآن دوعلم کتابها کرد و نام او در آفاق پراکنده گشت و او به استادخویش شافعی سخت شیفته بود و میگفت اصحاب حدیث خفته بودند تا آنگاه که شافعی آنانرا بیدار کرد و هیچکس محبره و دویتی برنداشته جز اینکه شافعی را بر او منتی است و هم از سفیان بن عینیه و طبقۀ او مانند وکیعبن الجراح و عمرو بن الهیثم و یزید بن هارون اخذ روایت کرده است و او یکی از روات اقوال قدیمۀ شافعی است و روات اقوال قدیمۀ شافعی چهار تن باشند یکی از آنها صاحب ترجمه و دیگری ابوثور و سه دیگر احمد بن حنبل و چهارمین کرابیسی است. و روات اقوال جدیده، مزنی و ربیع بن سلیمان الجیزی و ربیع بن سلیمان المرادی و بویطی و حرمله و یونس بن عبدالاعلی باشند و از زعفرانی بخاری در صحیح خویش و ابوداود سجستانی و ترمذی و جز آنان روایت کرده اند. وفات وی بشعبان یا رمضان سال 260 بود و در کتاب انساب ربیعالاخر 249 هجری قمری آمده است
