خلیع، حسین بن ضحاک بن یاسر شاعر بصری. اصل او از خراسان است از موالی اولاد سلیمان بن ربیعه باهلی صحابی. او شاعری مزاح بود و در انواع شعر دست داشت و گفته های اومطبوع است و در گستاخی در مجلس خلفا هم سنگ اسحاق بن ابراهیم ندیم موصلی است. در ابتدا بخدمت محمد امین بن هارون الرشید پیوست به سال 198 هجری قمری و پس از او با دیگر خلفا همان مناسبت داشت تا زمان مستعین و ابن خلکان گوید: او در طبقۀ اولی از شعرای مجیدین است و میان او و ابی نواس ماجراهای لطیف وقایع شیرین بوده است و وجه تسمیۀ او به خلیع کثرت مزاح او است. ابن المنجم در کتاب بارع و ابوالفرج اصفهانی در اغانی ذکر او کرده اند. وفات وی به سال 250 هجری قمری بود. خطیب در تاریخ بغداد گوید: مولد او به سال 162 هجری قمری بود و گویند او نزدیک صد سال بزیست. رجوع به معجم الأدباء چ مارگلیوث ج 4 ص 30 و رجوع به ابن ضحاک شود
