جوزجانی حسن بن علی. یکی از شیوخ طریقت خراسان. او در اواخر مائۀ سوم و اوایل مائۀ چهارم میزیسته است و درک صحبت محمد بن علی ترمذی و محمد بن فضل بلخی کرده و تصانیف چند داشته است. شیخ فریدالدین عطار گوید: او از کبار مشایخ و از جوانمردان طریقت بود و در مجاهده بکمال و او را تصانیف است در معاملات، معتبر و مشهور و کلماتی مقبول و مذکور و مرید حکیم ترمدی بود. نقل است که گفت گمان نیکو بردن بخدای غایت معرفت بود بحق و گمان بد بردن بنفس اصل معرفت بود به نفس. رجوع به تذکرهالاولیاء فریدالدین عطار و نامۀ دانشوران ج 3 ص 136 شود
