یعقوب بن داود بن عمر بن عثمان بن السلمی بالولاء خراسانی، وزیر مهدی خلیفه عباسی، پدر یعقوب داود بن طهمان دبیر نصر سیار و از معتقدان یحیی بن زید علوی بود، پس از قتل یحیی داود از نصر بگسست و به ابی مسلم صاحب الدعوه پیوست، آنگاه که محمد و ابراهیم پسران عبداﷲ علوی حسن در مکّه خروج کردند یعقوب با آنان بود و پس از آنکه آندو کشته شدند منصور دوانیقی یعقوب را دستگیر و محبوس ساخت و وی تا روزگار مهدی به زندان بود و در زمان مهدی خلاص یافت و با شهرت صلاح ونیکمردی که داشت مورد توجه خلیفه گشت، تا آنجا که به سال 163 هجری قمری منصب وزارت یافت لکن پس از سه سال (166 هجری قمری) به علت اینکه ادمان سکر را بر خلیفه انکار میکرد و نیز علوی بی گناه را از مرگ خلاصی بخشیده بود، خلیفه بر وی خشمگین گشت و او را معزول و بار دیگر به زندان کرد و چشمان وی در این حبس بشد و به زمان هارون بخواهشگری یحیی به رمکی، نابه ینا از زندان رهائی یافت و بمکّه شد و بدانجا ببود تا درگذشت
