حسین بن عبدالسلام، معروف به جمل، شاعری مشهور مادح خلفاء وامراء، او بدمشق نزد احمد بن مدبّر که مقصد شعرای عصر بود شد و این احمد را رسم چنان رفته که بشعرهای مدیحۀ خویش چون نیکو بودی صلات جزیله عطا کردی و اگر سخیف و ردی بودی او را با یکی از خدام خویش به مسجد جامع گسیل کردی و خادم تا شاعر صد رکعت نماز نگذاردی او را رها نکردی، ابوعبداﷲ حسین جمل اشاره به این رسم احمد قطعۀ ذیل بگفت و بر وی بخواند و صلت یافت: اردنا فی ابی حسن مدیحا کما بالمدح تنتجع الولاه فقالوا کرم الثقلین طراً و من جدواه دجله و الفرات و قالوا یقبل الشعراءلکن اجل صلات مادحه الصلوه فقلت لهم و ما یغنی عیالی صلاتی انما الشأن الزکاه فیأمر لی بکسر الصادمنها فتصبح لی الصلاه هی الصلات، مولد او پیش از سال 170 هجری قمری بود و عمری طویل یافت و به مصر مأمون را مدح گفت و نیز مدائحی در شأن امرای دیگر وقت دارد، وفات او بربیعالاّخر سال 258 هجری قمری بوده است
