سلمی. نیشابوری. محمد بن حسین بن محمد بن موسی. نبیرۀ دختری ابوعمرو بن نجید. محدث صوفی. او در سایر فنون ادب صاحب مهارت بود. و در تاریخ یافعی و هم در فتوحات مکی بباب شصت و یکم ذکر اوآمده است. مولد و منشاء او در نیمۀ دویم مائۀ چهارم به نیشابور بود وی در طریقت شاگرد ابوالقاسم نصرآبادی و ابوالقاسم مرید شبلی است. و نیز درک صحبت جدّخویش ابوعمرو و اصم ّ کرده است و علاوه بر تفسیر نزدیک صد تألیف دارد. و ابوسعید ابوالخیر پس از وفات پیر ابوالفضل سرخسی به خدمت سلمی پیوست و خرقه از دست او پوشید. و از جملۀ کتب اوست: کتاب طبقات الصوفیه موسوم به تاریخ اهل الصفوه. در این کتاب ذکر بیش از 550 تن از مشایخ تصوف را آورده است. کتاب سنن الصوفیه در احوال شیوخ متصوفه. کتاب حقایق در تفسیر و آن مختصر است. کتاب آداب الصوفیه. کتاب آداب التعازی. کتابی در امثال قرآن. و جزئی در حدیث. وفات وی به نیشابور در سنۀ 412 هجری قمری بود. و هم بدان شهر مدفون است
