ابن ابراهیم بن الزبیربن محمد بن ابراهیم بن الزبیر العاصمی مکنی به ابوجعفر ثقفی اندلسی. مولد او جیان و منشاء وی غرناطه است او شیخ ابوحیان توحیدی نحوی مشهور میباشد واحمد محدث نحوی اصولی، ادیب، مقری، مفسر و مورخ است. او در مالقه و غرناطه و دیگر بلاد درس نحو و حدیث و قرآن کرد و از ابوالخطاب بن خلیل و عبدالرحمان بن العرس و ابن فرتون روایت دارد. و ابوالیمن بن عساکر و غیر او، بوی اجازۀ روایت داده اند. او راست: ردع الجاهل عن اعتساف المجاهل. والاعلام بمن ختم به قطر الاندلس و ملاک التأویل و معجم الشیوخ والبرهان فی تناسب صور القرآن وتعلیقی بر الکتاب سیبویه و کتاب صله الصله در دو مجلد و آن تکمله ای است کتاب صلۀ ابوالقاسم بن بشکوال را، که خود صله کتاب ابوالولیدبن الفرضی در تاریخ علماء اندلس است، و سیوطی این کتب را در دست داشته و درطبقات النحات از آنها نقل کرده است و از شعر اوست: مالی و للتسآل لا ام ّ لی ان سلت من یعزل او من یلی حسبی ذنوبی اثقلت کاهلی ما ان اری غمأها ینجلی. ولادت ابن الزبیر در حدود سال 627 هجری قمری و وفات او بسنۀ 708 هجری قمری در غرناطه بود. رجوع به غرناطی شود
