ابن ابوالشکر ایوب بن شادی بن مروان الملقب به ’الملک العادل’ سیف الدین برادر السلطان صلاح الدین، مکنی به ابوبکر. چون سلطان صلاح الدین در ماه صفر سال 579 هجری قمری حلب را گرفت آن را به فرزند خود الملک الظاهر داد آنگاه از وی بگرفت وبه ملک عادل واگذار کرد. الملک العادل جمعه بیست و دوم رمضان المعظم این سال آهنگ حلب کرد ولی به خاطر مصلحتی حلب و قلعۀ آن را به ملک ظاهر غازی پسر سلطان واگذاشت و شب شنبه بیست و چهارم ربیع الاول سال 582 هجری قمری از آنجا بیرون شد و سلطان قلعۀ کرک را بدو داد. الملک العادل سیزده روز بپایان ربیعالاخر سال 596 مانده بود که به قاهره درآمد و در مصر استقلال یافت. ابوالبرکات بن مستوفی در تاریخ اربل در ترجمه ضیاءالدین ابوالفتح نصرالله معروف به ابن اثیر جزری گوید: به خط وی یافتم ’خطبه ها از ملک العادل ابوبکر بن ایوب درقاهره و مصر. روز جمعه 21 شوال سال 596’. در جمعه یازدهم جمادی الاخر سال 598 به حلب برای وی خطبه خواندند و بلاد شامی و شرقی بگرفت آنگاه به سال 612 مالک یمن گشت و فرزندزادۀ خود ملک مسعود صلاح الدین ابوالمظفر یوسف معروف به اطسیس بن ملک الکامل را بدانجا روانه ساخت و فرزند او ملک الاوحد نجم الدین ایوب از سوی وی نیابت میافارقین و این نواحی داشت آنگاه بر شهر خلاطو بلاد ارمینیه دست یافت و کشور وی پهناور گشت و این به سال 604 بود. ولادت وی در محرم سال 540 و یا 538 در دمشق بود و در هفتم جمادی الاخر به سال 615 در عالفین درگذشت آنگاه جنازه او را به دمشق بردند و روز دوم از وفات در قلعه مدفون گشت سپس به مدرسه خود او که بدو معروف است نقل گردید و در آنجا به خاک رفت و قبرش بر سر راه است و رهگذران آن را از پنجره ای که بدانجاست می بینند. (وفیات الاعیان ج 2 صص 158- 160)
