ابوبکر بن عبدالرحمان بن محمد بن شهاب الدین، معروف به باعلوی از فقها بود و در حضرموت بسال 1262 هجری قمری تولد یافت و شهرهای عربستان را سیاحت کرد و سپس به حیدرآباد دکن رفت و در آنجا شهرت یافت و سپس بجاوه و مالایا شد و سرانجام در حیدرآباد درگذشت، حدود 30 کتاب در فقه و اصول و منطق و کیمیا و نجوم و حساب و ادبیات تألیف کرده که از آن جمله است ’ذریعهالناهض’ و ’دیوان شعر’ و ’اقامه الحجه علی ابن حجه’. باعلوی در 1341 هجری قمری وفات یافت. (از اعلام زرکلی ج 1 ص 152)
