شهفیروزبن شعیب عبدالسید بن منصور اصفهانی. یاقوت گوید: او ادیبی فاضل و شاعر و در نظم و نثر مجید بود. وی ادب از ابی جعفرمحمد بن احمد بن مسلمه و استادان دیگر فراگرفت. و او را مقاماتی است که به سال 490 هجری قمری انشا کرده است و وفات وی به سال 530 هجری قمری بود و از شعر اوست: لااستلذ العیش لم أدأب له طلباً و سعیاً فی الهواجر و الغلس و أری حراماً ان یواتینی الغنی حتی یحاول بالعناء و یلتمس فاحبس نوالک عن اخیک موفّرا فاللیث لیس یسیغ الا ما افترس. و نیز او راست: و ساق بت اشرب من یدیه مشعشعه بلون کالنجیع فحمرتها و حمره وجنتیه و نورالکاس فی نورالشموع ضیاء حارث الأبصار فیه بدیع فی بدیع فی بدیع. و رجوع به فوات الوفیات ج 1 ص 188 شود
