ابن عبدالله بن محمد بن مغیث، معروف به ابن صفار و مکنی به ابوالولید. قاضی اندلسی و از مردم قرطبه بود و به سال 338 هجری قمری متولد شد و از متصوفان و دانشمندان حدیث است. در بطلیوس و حومه آن قضاوت داشت و از آن پس خطیب جامعالزهراء شد. هشام بن محمد مروانی خلیفه به سال 419 هجری قمری او را در قرطبه مقام قضاوت و وزارت داد ولی سرانجام تنها به شغل قضا اکتفا کرد تا به سال 429 هجری قمری درگذشت. تصنیفاتی دارد که از آن جمله است: 1- الموعب، در شرح الموطاء. 2- فضائل المنقطعین الی الله عز و جل. 3- التسلی عن الدنیا بتأمیل خیر الاّخره. 4- الابتهاج بمحبه الله تعالی. 5- التیسیر و التسبیب و الاختصاص و التقریب. 6- فضائل المتهجدین. اشعاری شیوا درباره زهد و مانند آن نیز دارد.
