کمال الدین. سید ابوالوفاء شیرازی. (خواجه...) فرصت شیرازی در آثارالعجم آرد که: از احوالش چیزی معلوم نشد جز اینکه سیدیست جلیل القدر از اولیأالله و با شاه داعی الی الله معاصر بوده و ارادت داشته. زمانی که شاه نعمه الله ولی قدس سره بشیراز آمده شرف خدمت آن جناب را دریافته. بقعۀ سید ابوالوفاء در سمت شمال غربی شیراز است خارج از شهر بمسافت یک میدان اسب. بقعۀ کوچکی دارد اطرافش قبرستان است - انتهی. و ظاهراً مراد جامی در اشعهاللمعات از قدوهالعرفاءخواجه ابوالوفاء که این قطعۀ منظوم را به نام او ثبت میکند و خود بجواب آن می پردازد صاحب ترجمه است: قدوۀ اهل دانش و تقوی بنویسد جواب این فتوی که چه باشد مراد شیخ جنید رحمهالله ز رمز لون الما از چه فرمود صاحب لمعات عکس آنرا که شیخ کرد ادا عکس آن چیست آنکه رنگ محب هست رنگ حبیب بی همتا. خواجه شمس الدین محمد حافظشیرازی را به او علاقۀ تام بود و ابوالوفا را درباره او وفا: وفا از خواجگان شهر با من کمال دولت و دین بوالوفا کرد. (نقل به اختصار از حافظ شیرین سخن تألیف محمد معین). و رجوع به ابوالوفای خوارزمی شود
