ابوالمکارم حمزه بن ابراهیم خداآبادی فرزند ابراهیم بن حمزه بود. با پدرش راه مکه پیش گرفت. چون پدر در مدینه وفات یافت. وی بخراسان آمد و سپس به ماوراءالنهر رفت و دوباره به خراسان برگشت و بنزد امام ابراهیم بن احمد مرورودی فقه آموخت. خداآبادی خوش سیرت و متعبد بود و پیوسته تلاوت قرآن می داشت و از ابوالقاسم علی بن احمد بن اسماعیل کلابادی و ابوبکر محمد بن حسن و ابوعلی طاهر بن احمد اسماعیلی حدیث شنید و در مرو نیز از ابوالفضل محمد بن احمد بن حفص وابویعقوب بن یوسف بن ایوب همدانی و در مکه از ابومحمدعبدالملک انصاری و جز ایشان کسب حدیث کرد. سمعانی می گوید: من از او احادیث کمی ببخارا شنیدم. ولادت او بسنۀ 486 ه. ق. اتفاق افتاد. (از انساب سمعانی)
