نصر بن محمد نیشابوری متخلص به استغنائی. عوفی در لباب الالباب (چ لیدن ج 2 ص 23) آورده: (وی) از معارف و فضلاء نیشابور، بفضل و دانش مذکور ودر میان طبقات شعراء آن عصر (سامانی) مشهور و از گفته های او دو بیت بیش استماع نیفتاده بود آورده شد: بماه ماندی اگر هستئیش زلف سیاه بزهره ماندی اگر باشدیش مشکین خال رخانش را بیقین گفتمی که خورشید است اگر نبودی خورشید را کسوف و زوال. و هدایت در مجمعالفصحاء با ذکر عبارات فوق او را از فحول فصحای زمان آل سامان و آل بویه دانسته است
