ابن محمد بن عبدالله بن محمد بن عبدالرحمان بن الحکم بن هشام بن عبدالرحمان الداخل، مکنی به ابوالمطرف. وی نخستین کسی از امویان اندلس است که لقب خلافت یافت. تولد او به قرطبه بود و 21 روز از عمر وی گذشته بود که پدرش را بکشتند و جد او تربیت وی را بعهده گرفت و چون جدش به سال 300 هجری قمری درگذشت اعمام وی به خاطرمحبتی که جد عبدالرحمان نسبت بدو داشت با او به امارت اندلس بیعت کردند. عبدالرحمان مردی زیرک و جاه طلب بود. وی از ابتدا آرامش ملک را فراهم آورد و چون ازضعف المقتدر بالله آگاه شد مردمان را فراهم آورد و آنان را خطبه خواند و سبقت بنی امیه را در خلافت فرایاد ایشان آورد. سرانجام به سال 316 هجری قمری مردم با وی به خلافت بیعت کردند و الناصرلدین الله لقب یافت. گویندعبدالرحمان بزرگترین و عظیم الشأن ترین امراء بنی امیه در اندلس بود و به برآوردن بنا سخت مولع بود و قصرالزهرا را برآورد. وی 50 سال و شش ماه حکومت کرد درحکومت بغایت آگاه و سختگیر بود چنانکه وی را فرزندی بود به نام عبدالله که دعوی خلافت کرد و گروهی با او بیعت کردند عبدالرحمان او را در عید قربان سال 339 هجری قمری بدست خود بکشت و گفت این قربانی من است و شما را نیز قربانی باید سپس هر یک از آنها یک تن از اصحاب عبدالله را قربانی کردند. وی به سال 277 هجری قمری متولد شد و در 350 هجری قمری درگذشت. (از الاعلام زرکلی)
