ابن مطرف عسقلانی، مکنی به ابوالفتوح. او تولیت قضاء دمیاط داشت و به سال 413 ه. ق. درگذشت ومولد وی در سیصدوبیست واند است. وی ادیبی فاضل بود وکتب بسیار در ادب و لغت و غیر آن تألیف کرد و دیوان شعر خود را بدو نسخه گرد کرده یکی معرب و دیگری مجرد از اعراب و آن نزدیک هزار ورقه است. یاقوت گوید: تمام مسطورات فوق را بوعبدالله صوری حافظ گفت و بازصوری گفت که: وی مرا قطعه ای از شعر خویش بخواند و بقیۀ دیوان خویش را با اذن روایت آن بمن داد و همچنین در روایت سائر مصنفات خویش مرا رخصت کرد. و از آن قطعه که خود او برای من خواند این بیت بخاطر دارم: علمی بعاقبه الأیام یکفینی و ما قضی الله لی لابدّ یأتینی. و باز در همان قطعه است: و لا خلاف بأن ّ الناس مذ خلقوا فیما یرومون معکوسوالقوانین اذ ینفق العمر فی الدنیا مجازفه والمال ینفق فیها بالموازین
