ابوالفتح بن عبدالقادر بن صالح بن عبدالرحیم خطیب. از بزرگان شافعی در عصر خود بود. مولد و وفاتش به دمشق اتفاق افتاد (1244 هجری قمری تا 1311 هجری قمری). و او را تألیفات بسیار است و از آنجمله است: ’انوارالتنزیل و اسرارالتأویل’ در تفسیر و ’فیوضات الحسان بنصایح الولدان’ و ’حاشیه علی القطر’ در نحو و دو شرح بر ’اجرومیه’ و ’مختصر مسند امام احمد بن جنبل’ و ’مولد’ و ’معراج’ و سه دیوان خطب. (از اعلام زرکلی چ 2 ج 5 ص 341)
