ابن محمد بن عبدالله بن المقدر التمیمی، مکنی به ابوالفتح اصفهانی (متوفی به سال 422 هجری قمری) ادیب، نحوی و متکلم بود. به بغداد سفر کرد و در آنجا متوطن شد و به گروه مصاحبان صاحب بن عباد پیوست. بر مذهب اعتزال بود، کتابی در ذم اشاعره نوشت. (از معجم الادباء ج 7 ص 189)
