ششتری شاعر. او در مائۀ چهارم میزیسته است. لکن در تذکره های دسترس ما نام او نیامده است و ظاهراً منظور از ابوالعلا در بیت ذیل منوچهری مراد همین ابوالعلا ششتری باشد چه او را در ردیف شعرای فارسی زبان آورده است: بوالعلاء و بوالعباس و بوسلیک و بوالمثل آنکه آمد از نوایح وآنکه آمد از هری. تنها در لغت نامۀ اسدی ابیات ذیل از او دیده میشود: بیاورآنکه گواهی دهد ز جام که من چهار گوهرم اندر چهار جای مدام زمرد اندر تاکم عقیقم اندر غژب سهیلم اندر خم آفتابم اندر جام. ای... من ای... تو انجیره گذاری سرگین خوری و قی کنی و باک نداری ریچاله گری پیشه گرفتی تو همانا بخیره (کذا) در شیر بری کامه برآری
