ابن حسین بن حیدره بن محمد بن عبدالله بن محمد مکنی به ابوالحسن. وی شاعر و از فرزندان عقیل بن ابی طالب و ساکن ’فسطاط’ در قاهره بود. وی نه به خدمت سلطان درآمد و نه کسی را مدح گفت، بلکه زندگی او مانند زندگی امرا و رؤسا و ملاکان بود. و در حدود سال 450 هجری قمری درگذشت. او را دیوان شعری است. (از معجم المؤلفین). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است: ایضاح المکنون ج 1 ص 519. اعلام زرکلی ج 5 ص 89. اعیان الشیعه ج 41 ص 75. فهرس المخطوطات المصورۀ سید ج 1 ص 450. هدیه العارفین ج 1 ص 712. مقدمۀ دیوان شریف عقیلی از زکی محاسنی. الوافی صفدی ج 12 ص 48
