ابن حسین بن منصور حریری، مکنّی به ابوالحسن. وی متصوف و شیخ فقرای حریریه بود. اصل او حورانی و از قبیلۀ بنی الزمان است. مادرش دمشقی بود و خود نیز در دمشق بزرگ شد. و با اینکه به زندقه و ارتکاب محرمات تجاهر می کرد، ادعای تصوف نیز داشت. و الملک الصالح چون این بشنید او را احضار کرد ولی وی فرار برگزید. و پس از دستگیری درسال 654 هجری قمری در زندان درگذشت. و نجم بن اسرائیل قصیده ای نیکو در مرثیۀ او سرود. (از اعلام زرکلی بنقل از فوات الوفیات ج 2 ص 42. النجوم الزاهره ج 6 ص 359)
