علی بن الحسن بن ابی علی بن ابی الطیب الباخرزی. شاعر مشهور. او در جوانی مشتغل بفقه مذهب امام شافعی و تلمیذ شیخ ابومحمد الجوینی والد امام الحرمین بود. پس شروع بفن کتابت کرد و بدیوان رسائل راه یافت و در صروف دهر نشیب و فراز بسیاردید و در سفر و حضر بعجایب روزگار آشنا گشت و جنبۀادب او بر فقاهت بچربید و بعربیت و شعر مشهور گشت ودیوان شعر او مجلدی بزرگ است و کتاب دمیهالقصر و عصره اهل العصر تصنیف کرد و آن ذیل یتیمۀ ثعالبی است در ترجمه حال عده ای کثیر از ادبا و شعرا و جز آن. وابوالحسن علی بن زید البیهقی را بر کتاب او ذیلی است مسمی به وشاح الدمیه و او در مجلس انسی به سال 467 هجری قمری در باخرز کشته شد و خونش هدر و پایمال گشت
