علی بن سهل بن ازهر اصفهانی، مکنی به ابوالحسن. از بزرگان تصوف و از عارفان بنام اصفهان بود و بگفتۀ حمدالله مستوفی در تاریخ گزیده، بسال 280 هجری قمری در روزگار خلافت معتضد بالله درگذشت. وی مردی سخی و بزرگوار بود و شیخ بهایی در کشکول ازو حکایتی نقل میکند. و عطار مینویسد: علی بن سهل از اهل سکر و جذبه است. قبرش در قبرستان کهنۀ خارج اصفهان بیرون درب طوقچی است، تکیه اش خراب شده و آنچه موجود است عمارت جدیدی میباشد. (ازگاهنامۀ سیدجلال الدین طهرانی سال 1312 هجری شمسی). و رجوع به ابوالحسن، و تاریخ گزیده صص 772- 781 شود
