ابن هارون بن علی بن یحیی بن ابی منصور، مکنّی به ابوالحسن و مشهور به ابن منجم. وی منجم و ادیب و شاعر و راویه و عروضی و نسابه بود (277- 352 هجری قمری) با بسیاری از خلفا و وزراء هم صحبت بود. او راست: 1- الرد علی الخلیل فی العروض. 2- الرساله فی الفرق بین ابراهیم بن المهدی و اسحاق بن الموصلی فی الغناء. 3- الفرق و المعیار بین الاوغاد و الاحرار. 4- کتاب النیروز و المهرجان. 5- اللفظ المحیط ببعض ما لفظ به اللقیط. (از معجم المؤلفین بنقل از الوافی صفدی ج 12 ص 220. سیرالنبلاء ذهبی ج 9 ص 64. الفهرس ابن الندیم ج 1 ص 144. وفیات الاعیان ابن خلکان ج 1 ص 449. معجم الادباء یاقوت ج 15 ص 112. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 1438 و سایر صفحات. هدیهالعارفین بغدادی ج 1 ص 680). نام او در کشف الظنون به صورت ’علی بن عبدالله ، مشهور به ابن المنجم’ آمده است
