ابوعبدالله نافع. وی مولای عبدالله بن عمر، اصلا دیلمی و از کبار تابعین و از ثقات محدثان است. اهل حدیث در حق وی گفته اند: ’روایت شافعی از مالک و مالک از نافع و نافع از عبدالله بن عمرسلسلهالذهبی است به برکت جلالت قدر هریک ازین راویان’. وی مدتی به فرمان عمر بن عبدالعزیز به مصر رفت و مصریان را فقه آموخت. اخبار وی فراوان است. وفات وی به سال 117 یا 120 هجری قمری اتفاق افتاده است. (از وفیات الاعیان ج 5 ص 4) (الاعلام زرکلی ص 1094 از تهذیب ج 10 ص 412). و نیز رجوع به تاریخ حبیب السیر ج 2 ص 183 و تاریخ گزیده ص 254 و عیون الاخبار ج 1 ص 200 و ج 2 ص 52 شود
