صاحب نجم الدین ابو زکریا یحیی بن شمس الدین، فرزند ابوعبدالله محمد بن اللبودی آنف الذکر. او در طب و حکمت و سایر فنون و علوم از پدر درگذشت. در شعر و ادب نیز مهارتی بسزا داشت. مولد او حلب است. در عهد صبا با پدر به دمشق شد و در آنجا به کسب دانش پرداخت و در فن طبابت بکمال رسید و بخدمت ملک منصور ابراهیم بن شیرکوه پیوست و بقول ابوالفرج بریاست دیوان و پس از آن بمقام وزارت رسید و شاید لقب صاحب حاکی از این منصب اوست. و643 ه. ق. پس از وفات ملک منصور به مصر شد و ملک صالح نجم الدین ایوبی وی را بنظارت دیوان اسکندریه گماشت و سپس همین منصب در شام بدو مفوض گشت. وی رامنشآتی بلیغ در نهایت فصاحت و اشعار لطیفۀ رائقه است. او راست: مختصر الکلیات من کتاب القانون لابن سینا. مختصر کتاب المسائل لحنین بن اسحاق و فصول ابقراط. مختصر کتاب الاشارات و التنبیهات لابن سینا. مختصر کتاب عیون الحکمه لابن سینا. مختصر کتاب الملخص للرازی. مختصر کتاب المعالمین فی الاصولین. مختصر کتاب اقلیدس. مختصر مصادرات اقلیدس. کتاب اللمعات فی الحکمه. آفاق الاشراق فی الحکمه. المناهج القدسیه فی العلوم الحکمیه. کافیهالحساب فی علم الحساب. غایهالغایات فی المحتاج الیه من اقلیدس و المتوسطات. تدقیق المباحث الطبیه فی تحقیق المسائل الخلافیه. مقاله فی البرشعثا. ایضاح الرأی السخیف من کلام الموفق عبداللطیف. غایهالاحکام فی صناعهالاحکام. الرسالهالسنیه فی شرح المقدمه المطرزیه. الانوارالساطعات فی شرح الاّیات البینات. نزههالناظر فی المثل السائر. الرسالهالمنصوریه فی الاعدادالوفقیه. الزاهی فی اختیار زیج الشاهی. الزیج المقرب المبنی علی الرصد المجرب. و ابن لبودی در 665 حیات داشته است
