ابوبکرمحمد وزیر بن عبدالملک بن قزمان، یا ابوبکر بن عیسی بن عبدالملک بن قزمان مغربی قرطبی. در جوانی بخدمت متوکل آخرین فرمانروا از بنی افطس در بطلیوس پیوست و سفرهای چند در اندلس کرد و شهر اشبیلیه و غرناطه را بدید و در غرناطه صحبت شاعرۀ شهیره نزهون را ادراک کرد. موشحات بسیاری به زبان عامه داشته و نیز نوعی دیگر از شعر موسوم به زجل از اقتراحات اوست و آن قول و تصنیف گونه ای است. دیوان او به سال 1896 میلادی مطابق 1313ه. ق. در اروپا از نسخۀ پطروگراد طبع و منتشر شده. در قلائدالعقیان فتح بن خاقان و تحفهالقادم ابن ابار و کتاب الذخیرۀ ابن بسام نام او مسطور و نبذه ای ازاشعار او مذکور است. وفات وی در 555 ه. ق. است
