ابوالحسن محمد بن ایوب بن الصلت بغدادی. مقری مشهور. گویند او قرآن را بقرائت های شاذ تلاوت میکرد و ابن مقلۀ وزیر وی را بدین گناه گرفته چند روز بازداشت و بمحضر بعض علماء وقت بقرائتهای خویش اعتراف و سپس توبه کرد. او مردی سلیم دل بود و ابن الندیم گوید وی بمحبس دارالسلطات (؟) در 238 ه. ق. وفات یافت
