ابن سعید، ملقب به ابتر کثیرالنواء. رئیس فرقۀ مغیریه یکی از فرق پنجگانه زیدیه. (بیان الادیان ص 34). رئیس فرقه ای از مشبهه موسوم به مغیریه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). در زمان امارت خالد بن عبدالله القسری در بیرون کوفه خروج کرد. وی از کسانی بود که به تجسم قائل بود و می گفت ’خدا به صورت مردی است که بر سر تاجی دارد و اعضای او به عدد حروف هجاست’. وی به الوهیت علی (ع) قائل بود و ابوبکر و عمر و سایر صحابه را بجز یاران علی، تکفیر می کرد. خالد قسری بر او دست یافت و به سال 119 هجری قمری اوو یارانش را بسوزانید. (از اعلام زرکلی ج 3 ص 1061). ورجوع به همین مأخذ و عیون الاخبار چ مصر ج 1 ص 165 و ج 2 ص 147، 148 و 149 و مغیریه در همین لغت نامه شود
