ابوالعباس احمد بن علی بن احمد. وفات 578 ه. ق. یکی از صالحین. او در بطایح میان واسط و بصره میزیست. گروهی عظیم از فقراءبدو گرویده اند که آنان را رفاعیه و نیز بطائحیه نامند. پیروان او را امور عجیبیه است از قبیل خوردن مارزنده و فروشدن به تنور افروخته و مانند آن. گویند ابن رفاعی در حلم چنان بود که پشه از تن خویش نراندی و سگ اجرب را هفته ها برای علاج و بهبود او نزد خویش میداشتی. مشیخت سلسلۀ بطائحیه در اولاد برادر اوست
