ابوالفرج عبدالرحمن بن علی ابوالفضائل جمال الدین بغدادی، منسوب به فرضهالجوز، محلی به بغداد. از علمای فقه و حدیث و متفنن در علوم دیگر مانند اخلاق و فلسفه و طب و تاریخ و جز آن. مولد او بغداد به سال 508 ه. ق. و نیز در همان شهر در 597 وفات کرده است. او را در فنون مختلفه بیش از صد کتاب است از جمله: کتاب اخبارالبرامکه. تلقیح فهوم الاثر فی التاریخ و السیر. تنویر الغبش فی فضل السودان و الحبش. حسن السلوک الی مواعظ الملوک. الذهب المسبوک فی سیر الملوک. سیرهالعمرین. عجائب النساء. کتاب الالقاب. اللباب فی قصص الانبیاء. کتاب ما یلحن فیه العامه. المدهش. مناقب معروف الکرخی. مناقب الامام احمد بن حنبل. المنتظم فی تاریخ الامم. کتاب الفروسیه. صفهالصفوه و غیره. و ذهبی کتاب دیگری از او نام برده در زاج و صبغ و نیز کتابی منافعالطب داشته که نسخه ای از آن در کتاب خانه بودلئین موجود است
