اشرف الدین ابوعبدالله محمد بن نصر بن صغیر. شاعری از نسل خالد بن ولید. مولد او به عکّا در 478 ه. ق. او را در ادب ید طولی و از هیئت و نجوم نیز بابهره بوده و با ابن منیر شاعر شیعی مشاعراتی داشته. اشعار او نهایت ظریف و بدیع است. او راست در حق یکی از مغنیان معاصر خود: والله لو انصف العشاق انفسهم فدوک منها بما عزوا و ما صانوا ما انت حین تغنّی فی مجالسهم الا نسیم الصبا و القوم اغصان. وفات ابوعبدالله به سال 548 به دمشق بوده است. قیسرانی منسوب است به قیسریه یا قیساریه بندری کوچک از بنادر شام که در حروب صلیبیه ویران شده است
