ابن ابراهیم بن محمد بن حیدره مکنی به ابوالحسن، ضیاءالدین مشهور به ابن الحاج قناوی. دانشمند و ادیب (511- 599 هجری قمری). مورد تکریم و احترام پادشاهان مصر بود و در سنین پیری نابینا گشت. او راست: الاشاره فی تسهیل العباره (نحو) ، تهذیب ذهن الواعی فی اصلاح الرعیه و الراعی (برای صلاح الدین ایوبی نوشته شده) ، المعتصر من المختصر (نحو) ، حز الغلاصم وافحام المخاصم (نحو) و تعلیقاتی در فقه و اللؤلؤ المکونه و الیتیمه المصونه (لغت). و نیز او راست مکاتباتی با قاضی فاضل. (از اعلام زرکلی چ 2 ج 3 ص 265)
